Περιρρέουσα ατμόσφαιρα

(αντί προλόγου)
Αναρωτιέμαι αρκετή ώρα,από πού να ξεκινήσω;Τί είναι αυτό που με ωθεί να γράψω, να πω τη γνώμη μου; Μα τί άλλο, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα.
Λίγο ή πολύ, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο όλους μας αγγίζει αυτή η κατάσταση. Ποια κατάσταση; Τί είναι αυτό που όλοι μας με κλεφτές ματιές ή με μεγάλη θέρμη ασχολούμαστε; Έχω την πεποίθηση πως όλα όσα ζούμε είναι αλληλένδετα. Η εργασία μας, η τροφή μας, η φιλικές και ερωτικές σχέσεις, η παιδεία, η υγεία, η πολιτική, ο αθλητισμός, ο τρόπος οδήγησης, όλα αυτά που συνθέτουν την περιρρέουσα ατμόσφαιρα δεν είναι ανεξάρτητα μεταξύ τους. Είναι η Κοινωνία μας! Όποιος πιστεύει πως δεν τον επιρρεάζουν, εθελοτυφλεί!
Κάθε κοινωνικό ον έχει την υποχρέωση, οφείλει να συμμετέχει, να έχει κριτική σκέψη, να αποφασίζει και όχι απλά να δίνει τη συγκατάθεσή του σε ιδεολογίες που τον μετατρέπουν σε φερέφωνο. Η αποχή και η αδιαφορία οδηγούν μαθηματικά και με ακρίβεια στην απώλεια του ελέγχου των πεποιθήσεων μας, εν τέλει της πραγματικότητας και του νοήματος της ζωής!
Βέβαια κάνεις δεν έχει το δικαίωμα να επιβάλλει σε κανένα να βγει από το μικρόκοσμό του, να αφήσει τη "βόλεψη της ησυχίας του" αλλά θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας πως με τον τρόπο αυτό δίνουμε τα "κλειδιά".
Ως ενήλικες (με δικαίωμα ψήφου επιπροσθέτως, πολιτικά όντα δηλαδή) ίσως ήρθε η ώρα να γίνουμε και κοινωνικά όντα. Γιατί η πολιτική είναι παιδί της κοινωνίας και όχι το αντίστροφο. Ήρθε ως αποτέλεσμα της ανάγκης των μελών των κοινωνικών συνόλων να συνυπάρχουν αρμονικά και να ευημερούν επί ισοις όροις!
Το πρόβλημα δεν είναι στον έναν ή τον άλλο τομέα, είναι συνολικό. Όσο επικεντρωνομάστε στη λύση ενός προβλήματος ξεπηδάει ένα άλλο,μια κοινωνία σαν άλλη Λερναία Ύδρα.
Η κοινωνία μας νοσεί και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα είναι εκρηκτική!